- เจ้าสาวของท่านลอร์ด (Lord Carew’s Bride) - By…..Mary Balogh
- สำนักพิมพ์ แ้ก้วกานต์
- หนังสือแนว historical romance
- ผู้แปล มัณฑุกา
- จำนวนหน้า: 256 หน้า
ขอบคุณเครดิตภาพจากแก้วกานต์ค่ะ
ได้อ่านเล่มนี้สมใจแล้วค่ะหลังจากรอมาหลายวันนะ เล่มนี้เป็นเล่มที่สองในชุดแองเจิลค่ะเล่มแรกคือแผนรักเทพบุตร ต้องบอกว่าอ่านมาสามเล่ม(รวมกำแพงใจ)ชอบเล่มนี้มากกกกๆๆที่สุดเลยค่ะโดยเฉพาะพระเอกนะแม้ในเรื่องจะบรรยายไว้ว่าไม่หล่อและพิการทั้งแขนและขาแต่ขอบอกว่าพี่ค่อดแมนเลยอ่ะ อิ อิ แมนกว่าอิตัวร้ายในเรื่องมากมายแมนจนเราหลงรักลอร์ดคาริวแล้วววววววและต้องบอกว่าเล่มนี้อ่านแล้วเราไม่อึดอัดในความสัมพันธุ์ของพระเอก – นางเอกในเท่าเล่มแรกค่ะ สำหรับเราอ่านเล่มนี้ได้เพลินมาก
หลังจากเมื่อหกปีที่แล้วที่ ซาแมนธา ถูกหักอกจากผู้ชายที่แซมคิดว่าเขารักเธอและเขาหลอกใช้เธอเป็นเครื่องมือในการทำลายระหว่างเขาและเจนนี่ในขณะนั้นและในหกปีที่ผ่านมาแซมปิดกั้นตัวเองจากผู้ชายที่มาขอเธอแต่งงานแทบทุกคนและในขณะที่แซมกำลังพักผ่อนอยู่ที่ชาลโคทกับครอบครัวของเจนนี่นั่นเองแซมก้ได้พบกับสุภาพบุรุษคนหนึ่งที่เขาแนะนำตัวเองกับเธอว่าชื่อ ฮาร์ทลี่ย์ เวด หลังจากที่แซมได้เดินหลงเข้าไปในเขตที่ดินของไฮมัวร์ และแซมได้พบกับเขานักออกแบบสวนของไฮมัวร์เขาบอกเธอว่าอย่างนั้นนะ และการได้คุยกับมิสเตอร์เวดช่างทำให้แซมผ่อนคลายสบายใจเหลือเกินและเธอก็ตั้งตาคอยที่จะมาตามนัดหมายทุกครั้งที่เขาเสนอจะพาเธอเที่ยวให้ทั่วไฮมัวร์ แซมบอกตัวเองว่าไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลยนอกจากมิตรภาพที่งดงามระหว่างเขากับเธอ
แต่การที่แซมต้องเดินทางเข้าไปยังลอนดอนแบบกะทันหันทำให้เธอเจ็บปวดนักเมื่อคิดว่าเธออาจไม่ได้พบกับมิสเตอร์เวดเพื่อนของเธออีกเลยการอยู่ในลอนดอนไม่สามารถทำให้เธอเลิกคิดถึงไฮมัวร์และเพื่อนของเธอได้เลยและตอนนี้คนที่เคยหักอกเธอเขากลับมาแล้วและเขากำลังขอให้แซมยกโทษให้เรื่องที่เขาเคยทำผิดต่อเธอในอดีตและแซมก็รู้ว่าตลอดเวลาหกปีที่เขาจากไปนั้นเธอไม่เคยลืมเขาแต่เรื่องแบบนั้นมันจะไม่เกิดขึ้นอีกเพราะตอนนี้เธอไม่ใช่เด็กสาวไร้เดียงสาอีกต่อไปแม้ว่าไลโอเนลจะกำลังเล่นเกมส์แบบไหนแซมจะไม่มีวันหลงกลเขาอีกแล้วบอกแล้วว่านางเอกคิดได้แม้ว่าแซมจะไม่แน่ใจในความรู้สึกที่เคยมีให้ไลโอเนลและอาจสับสนไปบ้างว่าเขาสำนึกผิดได้จริงๆหรือนี่เป็นแค่เกมส์ๆหนึ่งที่ทำให้ธอไว้ใจ
ฮาร์ทลี่ย์ เวด มาร์ควิสแห่งคาริวตัดสินใจเดินทางเข้าลอนดอนทั้งๆที่เขาไม่ชอบสังคมหรือการออกงานในลอนดอนแต่ตอนนี้เขากำลังจะไปงานเต้นรำเพื่อที่ว่าเขาอาจจะได้เจอกับซาแมนธาผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ไม่มองเขาอย่างรังเกียจในความพิการของเขาและพระเอ๊กพระเอกก็จะขอแอบมองนางเอกอยู่ในที่ๆแซมไม่สามารถมองเห็นเขาได้ขอแค่นี้ก็พอใจแล้วแต่ก็นะมันคงไม่ง่ายอย่างนั้นน่ะสิเมื่อคาริวคิว่าเขาต้องหาโอกาสบอกความจริงกับซาแมนธาที่เขายังไม่ได้บอกก็คือเขาคือมาร์ควิสแห่งคาริวในงานเต้นรำนี่เองที่เขาเห็นซาแมนธากำลังเต้นรำกับคนที่ในอดีตทำให้เขากลายเป็นคนพิการเขาคนนั้นนั่นคือไลโอเนลญาติผู้พี่ของคาริวกำลังเต้นรำอยู่กับซาแมนธาและดูเหมือนว่าซาแมนธาถอนสายตาไปจากญาติของเขาไม่ได้เลย
หลังจากคาริวตัดสินใจจะกลับบ้านนั่นเองเขาก็ตัดสินใจจะเผชิญหน้ากับซาแมนธาอีกครั้งเขาอยากรู้ว่าหลังจากที่เธอเจอหน้าเขาในลอนดอนจะเป็นยังไงสรุปนางเอกก็ดีใจจนหน้าบานเลยแถมยังขอให้คาริวจูบซะอีกแน่ะ อิ อิ หลังจากคืนเต้นรำผ่านไปวันถัดมาคาริวก็มาเยี่ยมแซมที่บ้านและตอนนี้เองที่คาริวขอเธอแต่งงานและบอกความจริงว่าเขาคือมาร์ควิสแห่งคาริวและแน่นอนนางเอกตอบตกลงที่จะแต่งงานกับเขาทันทีเช่นกันหลายคนที่รับรู้ข่าวการแต่งงานของทั้งคู่ต่างก็คิดว่านางเอกตกลงแต่งงานเพราะบรรดาศักดิ์และความร่ำรวยของพระเอกแต่จริงๆแล้วที่นางเอกยอมตกลงเพราะรักนั่นแร่ะเพียงแต่ตอนที่ยอมตกลงแต่งงานนั้นเธอยังไม่รู้ใจตัวเองว่ารักคาริวเข้าให้ซะแล้ว
หลังจากแต่งงานแน่นอนว่าทุกคนต่างยินดีกับทั้งคู่แต่คนเดียวที่พยายามวางแผนทำลายคาริวและแซมก็คือไลโอเนลทั้งๆที่เขาพยายามหว่านเสน่ห์ใส่แซมอีกครั้งแต่เธอกลับไม่สนใจและแถมยังไปแต่งงานกับญาติของเขาซึ่งพิการและเทียบกับตัวเขาไม่ได้เลยซักอย่างนี่เองที่ทำให้ไลโอเนลนำเรื่องในอดีตที่แซมกับเขาเคยรักกันและที่แซมยอมแต่งงานกับคาริวก็เพราะอยากหนีจากเขาไม่ใช่เพราะแซมรักคาริวเลยอ่านถึงตอนนี้จากที่เกลียดไลโอเนลอยู่แล้วยิ่งเกลียดเพิ่มขึ้นไปอีกเลวได้ใจจริงๆทั้งเลวและเห็นแก่ตัวมากๆแต่สะใจตอนที่คาริวท้าดวลกับไลโอเนลนั่นแร่ะและสมควรแล้วที่โดนคาริวจัดการซะหมอบราบคาบเลย
หลายคนอาจสงสัยว่าทำไมเราถึงกรี๊ดดดดคาริวนักแถมยังเป็นผุ้ชายที่ไม่หล่อเลยเมื่อเทียบกับไลโอเนลแต่รู้ว่าสิ่งที่เขาทำทั้งหมดเพื่อนางเอกหรือแม้กระทั่งเพื่อไลโอเนลเองคนที่ทำให้เขาต้องพิการตั้งแต่หกขวบคาริวไม่เคยคิดจะแก้แค้นแต่เลือกที่จะไม่ยอมแพ้กับความพิการของตัวเองจนกลับมาเดินได้อีกครั้ง หลายช่วงที่ได้อ่านในเล่มนี้แล้วทำเอาเราน้ำตาซึมตามคาริวไปเลยอ่ะแบบคำพูดของคาริวมันกินใจมากก(สำหรับเรา)และแม้ในเรื่องคาริวจะพิการแต่เรากลับไม่รู้สึกเลยว่าเขาพิการเล่มนี้อ่านเพลินซะจนลืมไปเลยกับสำนวนแปลที่เคยบอกว่าขัดใจมากในเล่มแรกพอมาในเล่มนี้พล็อตเรื่องทำให้เราจดจ่ออยู่ที่เนื้อหามากกว่าสำนวนแปลอีกค่ะ(อันนี้ไม่ได้เว่อร์เลยน่ะ)อิ อิ ส่วนตัวแล้วชอบเล่มนี้มากๆไม่รู้ว่าหลายๆคนที่ได้อ่านชอบหรือไม่ชอบอย่างไรมาเมาท์กันได้นะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น