- คริสมาสต์ฝันรัก A Christmas Bride – by…..Mary Balogh
- สำนักพิมพ์ แก้วกานต์
- หนังสือแนว historical romance
- ผู้แปล มันฑุกา
- จำนวนหน้า 277 หน้า
คริสมาสต์ฝันรัก A Christmas Bride – by…..Mary Balogh
เล่มที่ห้า เล่มสุดท้ายในชุด ดาร์คแองเจิ้ล ของ
แมรี่บาล็อค ((เล่มแรก แผนรักเทพบุตร เล่มสอง เจ้าสาวของท่านลอร์ด เล่มสาม วีรสตรีจอมเปิ่น เล่มสี่ เจ้าสาวปริศนา)
เล่มนี้เป็นเล่มของเอ็ดการ์พี่ชายของคอร่านางเอกเล่มสาม อืมมม ต้องบอกว่าแม้จะหยิบงานของแมรี่มาอ่านแบบต่อเนื่องสำหรับเรางานของเธอก็ยังไม่ได้ทำให้เราถึงกับคลั่งไคล้มากนักแต่ต้องยอมรับว่าสำหรับชุดนี้เองเล่มที่เราชอบมากที่สุดยังคงเป็นเล่มสองและรองลงมาก็คงเป็นเล่มสุดท้ายเล่มนี้ล่ะค่ะที่อ่านแล้วเอ็ดการ์จากที่เขาเคยปรากฏตัวในเล่มสามเราคิดว่าคาแร็คเตอร์เขาเฉยๆมาก
แต่พอมาเป็นเล่มของเขาเอง อืมมม เอ็ดการ์ คือผู้ชายที่คาดไม่ถึงเชียวแหละ
สำหรับเอ็ดการ์ ดาวน์
ในวัยสามสิบหกปีถึงเวลาแล้วที่เขาอาจจะต้องแต่งงานสักทีแม้ว่าเขาจะเป็นเพียงชนชั้นกลางและเป็นลูกพ่อค้าคนหนึ่งแต่แน่นอนว่าเขาก็สุภาพบุรุษที่ร่ำรวยที่สำคัญเขายังโสดและเพียบพร้อมสมบูรณ์และการที่เอ็ดการ์มองหาว่าที่ภรรยาในอนาคตเจ้าสาวของเขานั้นไม่จำเป็นต้องรวยมีเงินทองมากมาย
แค่เป็นใครสักคนที่มีชาติกำเนิดและเป็นสุภาพสตรีเพียงพอและจะไม่ดูถูกเหยียดหยามในชาติกำเนิดว่าที่ภรรยาของเขาจะต้องงดงามมีกิริยามารยาทที่เหมาะสมและหวังอย่างยิ่งว่าเขาจะรักใคร่ชอบพอหล่อนได้
เขาจำเป็นต้องฉลองงานหมั้นที่คฤหาสน์โมบลีย์ในวันคริสมาสต์ดั่งที่ได้ให้สัญญาไว้กับพ่อที่ว่าควรจะแต่งงานเสียทีและนั่นเอ็ดการ์จึงต้องเข้าลอนดอนเพื่อร่วมงานสังคมต่างๆที่กำลังจะมีขึ้นและเขามีเวลาก่อนที่จะถึงวันคริสมาสต์เพียงแค่สามเดือน
เฮเลน่า สเตเปิลตัน(อ่านยากเหมือนกันวุ้ย ^^)กับการเป็นแม่หม้ายมากว่าสิบปีแม้ว่าส่วนใหญ่แล้วหล่อนจะได้รับการยอมรับนับถือแต่บางครั้งเฮเลน่าในวัยสามสิบหกปีก็ทำหลายอย่างที่สุภาพสตรีในวัยอย่างหล่อนไม่ควรกระทำสุภาพสตรีในวัยสามสิบหกไม่ควรแต่งกายในตามอำเภอใจหรือกิริยาทะนงตนที่อาจทำให้ใครๆเรียกว่าหยาบช้าหรือไม่สมวัยเมื่อคิดถึงและเฮเลน่ารู้ดีและไม่ใส่ใจเลยแม้แต่น้อยเวลากว่าสิบเอ็ดปีที่หล่อนคิดว่าตัวเองกำลังติดค้างกับบางสิ่งบางอย่างในอดีตและเฮเลน่าคิดว่าสิบเอ็ดปีนั้นหล่อนได้ชดใช้มันอย่างสาสมแล้วหล่อนควรจะได้ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่และการลงโทษตัวเองมันควรจะจบลงได้แล้ว
หลังจากที่หล่อนปรากฏตัวที่งานสังสรรค์งานหนึ่งและการได้พบกับสุภาพบุรุษแปลกหน้าคนหนึ่งความปราถนาอันเข้มข้นที่เฮเลน่าลืมไปแล้วว่าเคยมีได้กลับคืนมาอีกครั้งแต่ไม่ห่อนจะไม่ถามเขาตรงๆหรอก
หล่อนเป็นคนที่ถนัดเรื่องกลอุบายเพื่อให้เรื่องราวเป็นไปตามที่หล่อนต้องการและการบริหารเสน่ห์สำหรับหล่อนแล้วเป็นเรื่องชวนให้เบิกบานใจแม้ว่าหลังจากการเสียชีวิตของสามีหล่อนก็ไม่เคยแสวงหาสีสันในชีวิตแม่ม่ายด้วยการมีสัมพันธ์กับชายอื่นแม้แต่คนเดียวแต่กับมิสเตอร์ดาวน์แล้วมันต่างออกไปแต่ในขณะที่เฮเลน่าคิดว่าหล่อนจะแค่เพียงยั่วยวนเขาเพียงเท่านั้นแต่สิ่งที่คิดไว้กลับเลวร้ายยิ่งกว่าเมื่อทั้งสองคนมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกันแม้หลังจากนั้นหล่อนบอกตัวเองว่าหล่อนจะเกลียดเขาแต่จะโทษใครได้เมื่อหล่อนเองที่เป็นฝ่ายเชื้อเชิญยั่วยวนและจูงเขาขึ้นเตียงโดยที่ทั้งสองคนแทบจะไม่รู้จักกันเลยทั้งสองคนคือคนแปลกหน้าต่อกันและสิงที่หล่อนทำได้นับแต่นี้คือหล่อนจะเกลียดเขาแต่..มันจะยุติธรรมหรือที่หล่อนจะเกลียดเขาและขอให้เพบเจอเจ้าสาวในอนาคตที่เขาต้องการ
และสำหรับเอ็ดการ์เองหลังจากที่เฮเลน่าทำท่าทางเหมือนหล่อนไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้นแม้สำหรับเขาเองจะบอกว่าเขาไม่ต้องการหล่อน
ไม่ต้องการเมียเก็บอายุสามสิบหก
เขาต้องการว่าที่ภรรยาที่อายุน้อยกว่าแม้สุภาพสตรีเหล่านั้นจะเกรงกลัวเขาทุกครั้งเวลาเจอหน้าก็ตามสำหรับเอ็ดการ์แม้เขาจะบอกว่าเขาไม่ต้องการหล่อนแค่ไหนแต่ทั้งหมดที่เขาต้องการก็คือเฮเลน่า
แม้ว่าการพบหน้ากันของทั้งสองคนจะเป็นเหมือนการชวนเทลาะทุกที และ
หลังจากคืนที่ทั้งสองคนมีความสัมพันธ์กัน เฮเลน่าก็เริ่มแน่ใจว่าตอนนี้(สปอยล์)หล่อนกำลังตั้งท้องลูกของเอ็ดการ์
แต่หล่อนจะไม่บอกเขาว่าหล่อนกำลังท้องลูกของเขาแต่มันเป็นไปไม่ได้เลยเมื่อเอ็ดการ์เองก็เริ่มสงสัยว่าอาการที่เฮเลน่าเป็นอยู่นั้นนั่นคืออาการของคนท้องและในท้องก็คือลูกของเขา
แม้เฮเลน่าเองจะไม่ยอมรับก็ตาม
หลังจากนั้นเอ็ดการ์เองก็พยายามขอให้เฮเลน่าแต่งงานกับเขาแต่แน่นอนที่เฮเลน่าต้องไม่ยอมและพร้อมกับำพูดเจ็บแสบอีกมากมายแต่เอ็ดการ์รู้ว่าสิ่งที่เฮเลน่าแสดงออกกับสิ่งที่หลบซ่อนอยู่ภายใต้หน้ากากของความอวดดีของเฮเลน่านั้นมันต้องเป็นสิ่งที่ทำให้หล่อนต้องเจ็บปวดอย่างแน่นอนและเขาจะหาคำตอบให้ได้ว่าอะไรที่หล่อนพยายามซ่อนไว้จนไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้หลังจากนั้นเฮเลน่าก็เล่าถึงเรื่องราวในอดีตที่ดูเหมือนว่าจะเป็นสิ่งเดียวที่หล่อนไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้แต่คนที่ทำให้ทุกอย่างคลี่คลายลงไปก็คือเอ็ดการ์นี่แหละเล่มนี้จะบอกว่าแม้ทั้งสองคนจะอายุเท่ากันแต่เรากลับชอบแหะเล่มนี้เหมือนเล่มรวมมิตรบรดาแต่ละคู่
แต่ละครอบครัวของเล่มที่ผ่านๆมาเลยค่ะ บรรดาเด็กๆรวมกันแล้วในเล่มนี้สิบสี่คน
แม่เจ้ามันเยอะมากและเราคิดว่าเป็นเล่มปิดท้ายได้ลงตัวมากๆเลยค่ะ
ในเล่มนี้เราชอบประโยคหนึ่งที่ทั้งเอ็ดการ์และเฮเลน่าคุยกันระหว่างเต้นวอลทซ์
“เราไม่ได้เป็นศัตรูกัน
และเราก็ไม่ใช่เพื่อนกันด้วย หรือแม้แต่คู่รัก แปลว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันงั้นหรือคะ
ไม่มีอะไรระหว่างเราแม้แต่น้อยนิดลยหรือ” “เราไม่ได้เป็นอะไรกันเลย
เราไม่อาจเป็นอะไรกันได้เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้น”
