Bewitching (ดั่งต้องมนตรา) By.....Jill Barnett

หลังจากที่ได้อ่านงานของ จิลล์ ไปหลายเล่มพอสมควรเล่มนี้เป็นอีกหนึ่งเล่มที่เป็นเล่มในดวงใจสำหรับอินค่ะ เพราะพล็อตเรื่องน่ารักมากกกกกก คืออ่านๆไปมันมีครบทุกรสชาติค่ะ อ่านไปยิ้มไปแต่ในขณะเดียวกันก็กระชากอารมณ์ให้เราเศร้าได้ซะนี่ ใครจะคิดว่าคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่มดที่เสกคาถาเพี้ยนสุดๆ ใช่แล้วค่ะนั่นแหละ แม่มด นางเอกของเรา เมื่อคิดถึงแม่มดต้องคิดถึงผู้หญิงแก่ๆ หน้าเหี่ยวๆชิมิคะ แต่ระวังนะถ้านางเอกของเราได้ยินว่าใครคิดแบบนั้นนางเอกของเราอาจะเสกให้หูดหรือไฝไปอยู่บนหน้าคุณก็ได้ อิ อิ สรุปว่าเรื่องนี้อินชอบบบบมากกกกกค่ะ ขอแนะนำให้อ่านให้ได้นะคะสำหรับใครที่ยังไม่ได้อ่านเรื่องนี้ ฟันเฟิร์ม !!!!! **การแสดงความเห็นในบล็อคนี้เป็นความคิดเห็น ความรู้สึกส่วนตัวที่มีต่อหนังสือนะคะ spoil เนื้อหาบ้างบางส่วน ท่านใดอ่านแล้วเสียอรรถรสก็ขออภัยค่ะ **






- Bewitching (ดั่งต้องมนตรา) เขียนโดย - Jill Barnett 

 - ลิขสิทธิ์แปลภาษาไทย โดย สำนักพิมพ์ แก้วกานต์ 

 - หนังสือแนว - Historical Romance 

- ผู้แปล ณัฐภัทรา

เมื่อ จอยอัช แมคแควรี่ แม่มดสาวที่ต้องการเดินทางไปยังอังกฤษแต่ดันท่องคาผิด(เป็นประจำ) ได้หล่นลงมาสู่อ้อมแขนของ อเล็ค ดยุคแห่งเบลมอร์ เพราะความผิดพลาดที่กระดาษจดคาถาถูกไฟไหม้ไปบางส่วนด้วยฝีมือของจอยเอง !!! อเล็ค ดยุคแห่งเบลมอร์ เพิ่งโดนคู่หมั้นปฏิเสธการแต่งงานเพราะคู่หมั้นเขาต้องการสิ่งที่เขาให้ไม่ได้นั่นคือ "ความรัก" และการพบกันครั้งนี้ก็ทำให้จอยหลงรัก ดยุคผู้เย็นชาเข้าให้ซะแล้ว หลังจากที่โดนคู่หมั้นปฏิเสธการแต่งงานทำให้ อเล็ค มีความคิดหนึ่งขึ้นมาคือการแต่งงานกับผู้หญิงที่ตกลงมาในอ้อมแขนเขาเพื่อที่ใครจะว่าเขาไม่ได้ว่าถูกคู่หมั้นทิ้งหนีไปแต่งงานกับผู้ชายคนอื่น หลังจากแต่งงานแล้วจอยก็หาทางบอกอเล็คว่าเธอคือ แม่มด ที่มีคาถาแต่มักจะผิดพลาดอยู่เรื่อยแต่การจะทำให้เขาเชื่อนั้นมันใช่เรื่องง่ายซะเมื่อไหร่ก็เลยต้องลงมือพิสูจน์กันหน่อยว่าเธอเป็นแม่มด ที่เป็นแม่มดจริงๆ หลังจากที่รู้ว่าจอยคือแม่มดที่มีคาถาอเล็คก็พยายามห้ามไม่ให้จอยใช้คาถาไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตามแต่มีรึที่จอยจะทำตาม ^^!


หลังจากแต่งงานแล้ว(ช่วงนี้เป็นต้นไปเริ่มอ่านไปกรี๊ดกร๊าดไปค่ะ)จอยก็หาทางจะทำลาย ท่าทางเย็นชา มาดนิ่งขรึมของดยุคของเราให้มีความรู้สึกบ้างนอกจากออกคำสั่งอย่างเดียว โดยเฉพาะหลังจากที่ทั้งสองคนต้องตกอยู่กลางพายุหิมะระหว่างการเดินทางเข้าไปในลอนดอนแล้วจอยพยายามขอร้องอเล็คให้อณุญาติให้เธอใช้เวทมนต์เพื่อให้ไปถึงโรงแรมที่ใกล้ที่สุดระหว่างที่หิมะกำลังตกอย่างหนัก แต่จอยท่องคาถาผิด(ซะงั้น อิ อิ) ทำให้ทั้งสองคนต้องออกไปอยู่่ท่ามกลางหิมะขาวโพลนแทน(ชอบช่วงนี้ืัที่สุดแล้วค่ะเพราะอเล็คดูแลจอยดีมากกกกก)และเป็นเหตุให้จอยไม่สบายเพราะตกลงไปในน้ำที่เย็นจัดเมื่อพยายามที่จะใช้เวทมนต์ ช่วงนี้แหละที่อเล็คช่างเป็นห่วงเป้นใยดูแลจอยไม่ให้ห่างเลย ดยุคผู้แข็งกร้าวและหยิ่งยโส กลับกลายเป็นคนที่ช่างเอาใจใส่ดูแลโดยที่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองได้มอบหัวใจให้จอยอัชไปซะแล้ว แต่จริงๆแล้วอเล็คก็รักจอย แต่ไม่รู้ตัวเท่านั้นเองและไม่แน่ใจด้วยว่าความรู้สึกที่มีต่อจอยอัชนั้นคืออะไรกันแน่และอเล็คคิดว่าจอยใช้เวทมนต์กับเขาให้เขามีความรู้สึกลึกซึ้งกับจอย(ตอนนี้อ่านไปเขิลไป แอบฮานิดๆด้วย อิ อิ)

แล้วอเล็คขอให้จอยถอนมนต์ออกจากตัวเขาโดยไว แต่จอยก็มีวิธีแกล้งถอนมนต์ออกไปอ่ะน๊า^^! เพราะจริงๆแล้วไม่ใช่มีมนต์คาถาอันใดนอกจากความรู้สึกของอเล้คที่เกิดขึ้นกับแม่มดคนนี้ต่างหาก แต่ช่วงท้ายๆไปจะเริ่มมีดราม่าแล้ว เพราะน้องพระเอกป่วยกำลังจะตายและอเล็คขอให้จอยใช้เวทมนต์ช่วยแต่มนต์ของแม่มดไม่สามารถที่จะทำเช่นนั้นได้ทำให้อเล็คโมโหจอยมากกถึงกับไล่จอยออกจากบ้านกันเลยทีเดียวและทำให้จอยหายไปโดยกว่าที่อเล็คสำเหนียกได้ก็ตามหาจอยไม่เจอซะแล้ว (ชิ ชิ โส-นะ-หน้า) แต่ทุกอย่างมันก็ต้องมีทางแก้ไขอ่ะน๊าโดยได้รับความช่วยเหลือจากป้าของนางเอกที่เป้นแม่มดเหมือนกันถ้าอเล็คอยากให้จอยกลับมาต้องพูดคำคำนึง.......ออกมาให้ได้จอยถึงจะกลับมาได้ แต่อเล็คก็ช่างพูดยากเสียนี่กระไร ? คะแนนความสนุก -
ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาทักทายค่ะ